Jest tylko półżartem

Straconego ducha

Słyszę muzykę

Przypomina mi wieczną śmierć

Jednak jak rozkoszny dar

Każe mi wierzyć w potęgę

Innej mnie

Słyszę krzyk rozpaczy

Który wzburza bursztynowe morze

Pęseta wyrywanego czasu

Wbija się w moje serce

Gładzi

Wyniszczając

Zmniejszając jego wielkość

Pompująca krew smakuje

Różanego toniku

Otaczam Cię

Moja druga połowo

Wygładzam Cię

Balsam na niespełnione marzenia

Daje mi oddech Zaginionych

Nigdy już ich nikt nie odnajdzie

Odeszli na prawie zawsze

Wypuścili się w najdalszą

ze wszystkich trasę

Zostawili nas

Opuścili mnie

By udać się poza ramy

Okrutnej aury

Zmechanizowanej przestrzeni

Planetarny Oddech