Czysta Matematyka

Minimalistyczny Styl Istnienia

Echo odbioru Życia

To wszystko jest czymś więcej

Niż tylko prostotą

tworzenia zdań z wyrazów

Według, których żyjesz

Istniejesz

Egzystujesz

Wyrównujesz się z czasem

Programujesz

Własny system naprawczy

By za każdym razem go

Użyć

Wykorzystać

Czas i Przestrzeń

Do swoich celów

Wyegoistować samego siebie

Z wyjątkiem tego razu

Nie umiem Cię już pytać

Czy przyjdziesz do mnie

Czy mnie odwiedzisz

Za to wiem, że

Zgwałcisz każdą sposobność

Aby tego nie ominąć

Ocalenie

Zniszczenie

Harmonia

Czarnego i Białego

Balans

Dobra i Zła

Bilans

Równy Zero

Najbardziej podstawowe

Równanie

Czysta Matematyka

pilot

NIE PATRZĘ

NIE DOTYKAM

NIE ZAZNAJĘ

NIE PRZERYWAM

NIE DODAJĘ

NIE ODBYWAM

CIEBIE - NIE POZNAJĘ

SPRAWIAM ci NIEKONTAKTOWĄ ROZKOSZ

ZAKŁADAM USTAWĘ NA USTAWĘ

USTAWIAJĄC PROGRAMY

NA twoim KANALE

2000

To moja otchłań
i tylko ja w nią 
wpadam

To moja otchłań
Ty z niej 
wypadaj

Wypadasz?!
Zostajesz?!
Dla mnie to jedno

Twoja otchłań 
przecież nic nie wyzwala
Twoja otchłań
to dzieło zrobione
podczas spania
A podczas snu 
nie dochodzi
do działania

To moja otchłań
Twoja - tylko moją 
przysłania

i Twoja otchłań 
mnie nie
zadowala

2004

Czuj mnie. Doznawaj. 
Wyłapuj mnie. 

W każdej części swojej uczuciowości. 

Obezwładniaj mnie. 

Oskarżaj o każdy dotyk podświadomości. 

Pobłażaj mi w moim pożądaniu. 

Kreuj mnie pod każdym względem mojej atrakcyjności. 

Nie opuszczaj mnie teraz. Pokazuj mi jak mnie kochać...

Widuj mnie. We mnie...

Wyobrażaj mnie sobie. W sobie...

Prowadź mnie. Do siebie...

Wprowadź siebie. Do mnie...

Przejmuj mnie. Powoli. Przełączaj. 

Bez wszelkiej względności sprzyjających łączności. 

Nie dopuść do mojego wyłączenia...

2002

Orgazm przestrzenny
w wydaniu grupowym
Brakuje mi Ciebie
Trójwymiarowy
Chodź za mną
Zostaw tamtą
Nie lubię rywalizacji-
jak darmowych wakacji!
Płacę za wszystko
Spłacę też siebie
Wystarczy mi Twój oddech
Swoją rozkosz - zabierz ze sobą ;)

Na jednej z miliarda rozkoszy błądzi Planeta
świeci jak Słońce, ale jej zamiary
przypominają bladość Księżyca

Na jednej z miliarda Pokus Miłości
tkwi kropelka srebrnej nienaruszonej
niewinności
i
Jej
Wielkości

Amulet

Hiszpania, 2006

Dostałam amulet łagodności

Podarowały mi go gwiazdy

Amulet łagodności

Promienieje światłem z gwiazd

Srebrne truskawki

Gładzą delikatnie

ręką po Jej rzęsach

Przeżywam uczucie

Doznaję dotyków

Morelowego powietrza

Sprawdzam w notesie życzeń

Prośby miłości

Próba łagodności

Mój amulet radości

Cieszę się 

Jej szczęściem

W ogrodzie nieskończoności

Niezmierzona słodkość

Turkusowe lilie

I błysk idealnie zielonego

Nieba

Odbija się światło z gwiazd

A amulet łagodności

Mój amulet…

Oddala się w morzu

Moich wszystkich barw

Lilie idą z falą nawilżonych

jeziorowych lądów 

Naoliwiona Czasoprzestrzeń

Hyperorganizacja Czasu i Miejsca

Na barwnym Nieboskłonie

Ultranizacja Wiecznej Energii

Atomizacja

Ruch Jednostkowy

Twojego Czasu

Twojego Miejsca

Twojej Przestrzeni

Gwiezdny odłamek za zamgloną szybą

Przedziera się przez moją pokaleczoną duszę

Oddychaj szybciej

Oddychaj głębiej

Oddychaj wolniej i słabiej…

Wyzeruj się na cało

Wyzeruj się najdoskonalej

Naturalny lifting Teorii Strun

To moja oferta

Ujędrnienie zimnem

Poprzez Prawo Hubble’a

To moje zadanie

Odświeżę, ujędrnię i pobudzę

Biogenezę Twojego ciała

Opowiem Ci bajkę o niezużywającej się

Miłości do całego Wszechświata

Pogłaskam Cię po delikatnej i zachęconej twarzy

To wszystko zanim kopnę w kalendarz…

I stanę się częścią dobrze 

Naoliwionej Czasoprzestrzeni 

Niecenzuralna słodycz

Cukrownia Ciastek

Cukiernica Miłości

Zacumuj w

Rozkosznej Słodyczy

Nie-minionego Czasu

Mój Słodki Czas

Dopiero się zaczyna

Cukierki

Karmel

Lepiąca się Cukrowa Wata

Wszystko to Cukier 

Mojego

Niecenzuralnego 

Świata

Saturnie…

Dałeś mi swoje widzenie

Szkarłatną kulą rozstąpiłeś

moje słodkie skupienie

Saturnie

zbudowany

Z kwarków i antykwarków

O nieskończonej

W swej nieskończonej

Liczbie elementarnych

Cząstek

Doznań czasu i miejsca

Saturnie

Ocal moje pierwotne spojrzenie

Nieskażone światem świata

To prawdziwe

Początkowe…

Saturnie

Nawet Twoja orbita

Nie jest symetrią czasoprzestrzeni

Bo jest źródłem połączeń więcej niż

pięciu z miliarda miliardów

Światłoczułych linii

Saturnie

Dałeś mi swoje ‘nieswoje’ widzenie

Nazwij je jak chcesz

Ale nie zapomnij, że Wielki Wybuch

Nigdy nie miał swojego początku

I swojego pierwotnego końca…

Zidentyfikowany rozkład

Zidentyfikowany rozkład

Niezidentyfikowany rozłam

Podchodzę i pytam czy można

Dostrajam zmyśloną nieważnością

Syndromy uogólnionej przestrzeni

Przyjmuję...

Odpycham chwytną alternatywność

Dotykam

Maleję...

Czy to już ta wyższość?

ORGATYZM

Wytwarzam

...

Energię niewyjednanych

OPARZEŃ

Przywołuje

...

Myśli alarmujące

o stopniu moich oparzeń

A każda z nich

parzy podwójnie

Atomizuje... Przestrzeń

przeludnioną obiecanymi słowami

Obiecuję sobie SIŁĘ

to kłamstwo – 
jak nowa dawka - zawsze

wstrzykuje się sama

Zmechanizowana przestrzeń

Nieżywy świat

Wszystko co się dzieje

Jest tylko półżartem

Straconego ducha

Słyszę muzykę

Przypomina mi wieczną śmierć

Jednak jak rozkoszny dar

Każe mi wierzyć w potęgę

Innej mnie

Słyszę krzyk rozpaczy

Który wzburza bursztynowe morze

Pęseta wyrywanego czasu

Wbija się w moje serce

Gładzi

Wyniszczając

Zmniejszając jego wielkość

Pompująca krew smakuje

Różanego toniku

Otaczam Cię

Moja druga połowo

Wygładzam Cię

Balsam na niespełnione marzenia

Daje mi oddech Zaginionych

Nigdy już ich nikt nie odnajdzie

Odeszli na prawie zawsze

Wypuścili się w najdalszą

ze wszystkich trasę

Zostawili nas

Opuścili mnie

By udać się poza ramy

Okrutnej aury

Zmechanizowanej przestrzeni

Różanecznik

Różanecznik

Kolejne pokłady

Różowego lata

Krople niewytchnienia

Dotykane przez

Nicość natchnienia

Pragnę tylko Twojej duszy

Tylko jej widok

Przysparza mi cierpiącej radości

Jestem niewytchnieniem w oczach

Boskich natchnień

Gdybym mogła wybrać

Różanecznik

Czy własne życie Dokonałabym kwiatowego wyboru

Bo reszta jest na tyle bezbarwna,

By tylko móc

Ją tracić

Do samego końca

Fiolet Błękitu

Pękałam w Piekielnych Szwach,

by dotykiem świata poczuć Ten Świat

Widziałam w swoich snach Fiolet Błękitu

A Wieczny Wszechświat

Muskał każdy odłamek

Mojego pękniętego ciała

Moja dusza też tam była

Stała i wpatrywała się

w jakieś odpryskujące cząstki,

które nie były już częścią mnie

I czekała

Na Powiew

Naderwanego

Pięknie-przejrzystego

Szkliście-Wibrującego

Mrocznego Płatka

Bukietu Cząstek Elementarnych

Wszechświata Wszechświatów

Królowo Wszystkich Gwiazd

Usłysz mój delikatnie kapiący płacz

Poczuj moje porozrywane resztki

Cząstki najzwyklejszej z Niezwykłych

Nieśmiałej ofiary

Okręgu (Wszystkich) Świetlistych Dusz

Mnie samej...